ساز وکار حکومت اسلامی

قرآن، آبشاری نورانی از بلندای آسمان بر زمین است. قرآن، نسیم کوی جانان و شمیم عطر رحمان است. قرآن روشنگر راه سعادت و خورشیدی همواره فروزان است.
امیرالمومنان علی در بخشی از خطبه 18 نهج البلاغه در پنج جمله ی کوتاه و پرمعنا، حقایق ارزنده¬ای را درباره ی قرآن بیان کرده و می فرماید: «وَ اِنَّ الْقُرْآنَ ظاهِرُهُ اَنیقٌ؛ قرآن ظاهرش بسیار زیباست» و این از فصاحت و بلاغت قرآن حکایت دارد. الفاظ قرآن کریم بسیار موزون، تعبیراتش بسیار حساب شده، آهنگین و بی ملال است. دریایی است بی کران و هر وارد شونده ای بر آن، از مقصد دور نمی ماند.
ایشان در توصیف دوم می فرماید: «وَ باطِنُهُ عَمیقٌ؛ و باطنش عمیق و ناپیداست.»
در واقع پرداختن به زیبایی های ظاهر، انسان را از عمق معنا دور می سازد، همان گونه که پرداختن به معنای عمیق و به تعبیر دیگر ادای حقّ معنا، آدمی را در انتخاب الفاظ زیبا در تنگنا قرار می دهد. نهایت قدرت لازم است که میان آن دوجمع و حقّ معنا را در قالب زیباترین الفاظ ارائه کند.
البته این حقیقت در قرآن مجید به روشنی هویداست. الفاظش فوق العاده زیبا، آراسته و روح پرور، جذّاب و دلپذیر و باطنش بسیار عمیق و پرمحتواست.
ژرفای قرآن آن گونه است که هرچه در آن غور کنند، به منتها و گوهرهای ناب آن دست نمی یابند؛ زیرا کلام وحی، صادر از ذات بی¬انتهاست